Het begrijpen van gezichtsuitdrukkingen is van essentieel belang voor ons begrip van de sociale wereld. Gezichten bieden rijke en complexe informatie over de identiteit (geslacht, leeftijd, etc), de sociaal-emotionele toestand (wenkbrauwen bewegingen, oogopslag) en het taalkundige bericht (auditieve spraakklanken / bewegingen van de mond) van onze sociale partners.
In deze ‘uitgelicht’ kijken we naar een artikel over de mate waarin mensen met PWS in staat zijn om (bepaalde) gezichtsuitdrukkingen goed te herkennen. Professor Holland en Dr Whittington, die allebei regelmatig onderzoek doen en hebben gedaan naar mensen met PWS, hebben dit onderzoek uitgevoerd.
ACHTERGROND
Tot op heden weten we relatief weinig over de sociale cognitie van mensen met PWS. Kort gezegd is “sociale cognitie” de verzamelnaam voor de verschillende manieren waarop mensen informatie uit de sociale wereld om zich heen analyseren, interpreteren, zich herinneren en toepassen. Veel ouders merken op dat mensen met PWS moeite hebben met het sluiten en onderhouden van vriendschappen. Twee aspecten die onderdeel zijn van sociale cognitie zijn het herkennen van andermans emoties en daar adequaat op reageren. In een eerdere studie dachten moeders/verzorgers dat 26% van de kinderen met PWS en 23% van de volwassenen met PWS niet of niet adequaat konden reageren op de emoties van anderen. Zij dachten ook dat 64% van de mensen met PWS blijdschap, verdriet, boosheid en angst konden herkennen en 30% van de mensen met PWS alleen blijdschap en boosheid. Om beter zicht te krijgen op de mate waarin mensen met PWS (bepaalde) emoties kunnen herkennen, werd dit onderzoek uitgevoerd.
ONDERZOEKSMETHODE
Er deden 58 mensen met PWS van allerlei leeftijden mee aan dit onderzoek. Deze mensen kregen 20 gezichten te zien die 1 van de 6 basis emoties vertegenwoordigde (blijdschap, verdriet, angst, boosheid, verbazing en afschuw) en aan de mensen met PWS werd gevraagd of ze wisten hoe die persoon zich voelde. De gezichten werden een voor een getoond in willekeurige volgorde en de mensen met PWS hadden een overzicht waarin de 6 emoties stonden: ”The photos [van de gezichten] were presented in Powerpoint on a laptop computer, each photo adjacent to a printed reminder of the six basic emotions, and the participant was asked to say which of those emotions was shown on the face presented. The next face was displayed as soon as the participant responded.”
RESULTATEN
De mensen met PWS in dit onderzoek identificeerden 55% van de verschillende gezichten goed. 90% van de blije gezichten werden herkend, 55% van de verdrietige en verraste gezichten, 43% van de gezichten die afschuw uitdrukten, 40% van de boze gezichten en 37% van de angstige gezichten.
CONCLUSIES
De onderzoekers concludeerden: “Over het algemeen vonden we dat mensen met PWS niet erg goed zijn in het herkennen van gezichtsuitdrukkingen en emoties bij anderen”. Dit draagt mogelijk bij aan de moeilijkheid die mensen met PWS hebben om vriendschappen te sluiten met leeftijdsgenoten en die te onderhouden.
EN NU VERDER
De foundation of Prader Willi research heeft een subsidie gegeven aan nieuw onderzoek naar de gezichtsherkenning van mensen met PWS, namelijk “Comu faces”. Doel van het onderzoek is “om te begrijpen hoe kinderen met het Prader-Willi Syndroom gezichtsuitdrukkingen waarnemen in de eerste maanden van hun leven”. De hypothese is dat het algemene gebrek aan alertheid bij de geboorte er waarschijnlijk voor zorgt dat kinderen met PWS niet kunnen profiteren van het herkennen van gezichtsuitdrukkingen, zoals normaal ontwikkelende baby’s wel kunnen. Later in hun leven kunnen deze vroege beperkingen bijdragen aan hun onvolwassen sociale en emotionele gedrag.