Een dag uit het leven van Angelique
‘Ik heb plezier in mijn werk. Er hangt een prettige sfeer. We hebben veel lol samen.’
Angelique (31) denkt de hele dag maar aan één ding. Eten. Wat ze ook doet, ze kan de eetlust niet remmen. Ze zegt:’Dat komt door mijn vijftiende chromosoom. Die is niet zoals de rest.’ Angelique heeft het syndroom van Prader-Willi. Gevaarlijk, want naast deze drang naar eten heeft ze suikerziekte. Om haar tegen zichzelf te beschermen woont en werkt ze onder begeleiding.
Angelique is vijf dagen per week te vinden in atelier Komac, locatie Molenbossen in Blerick. Samen met negentien anderen verricht ze werkzaamheden op het gebied van kopiëren, verzorgen van mailings, administratie en computerwerk. Angelique heeft plezier in haar werk: ‘Het is leuk. Er hangt een prettige sfeer. We hebben veel lol samen.’ Als ze druk bezig is, overkomt het haar soms dat ze aan iets anders denkt… iets anders dan eten.
Woensdag 6 feruari 2002
7.00 uur. De wekker loopt af. Met tegenzin zet ze hem uit. Ze blijft liggen tot de leidster van gezinsvervangend tehuis Noorderhof haar komt wekken. Nu moet Angelique wel. Direct prikken om te kijken hoe hoog de bloedsuikerspiegel is… net onder de vijf. Te laag. Angelique mag pas over een half uur ontbijten. Om de tijd te verdrijven, duikt ze terug haar bed in.
7.30 uur. Op het moment dat Angelique aan de ontbijttafel plaatsneemt, zijn de anderen uit de woongroep uitgegeten. Ze eet twee crackers met jam. Direct na het eten kleurt Angelique, onder toeziend oog van de leiding, rondjes in die in een boekje staan afgebeeld. Ze volgt een stippen-dieet. ‘Ik mag maar 41 koolhydraten per dag. Een cracker is twee stippen, een beetje jam één’, legt Angelique uit. Ze moet er voor het ontbijt totaal vijf opmaken. Nog twee stippen. Ze pakt een glas melk. Te veel is niet goed, te weinig evenmin.
8.10 uur. De witte taxibus staat voor de deur te wachten. Samen met twee meisjes en een jongen die eerder zijn ingestapt, rijdt ze onder luid geklets en gelach naar Blerick. Ook op de Molenbossen is volop leven in de brouwerij. Tien medewerkers van Komac zijn binnen. Angelique gaat aan een grote tafel zitten en drinkt koffie. Collega Jolanda wil weten wat ze gisteren gedaan heeft. Angelique vertelt over het leren wandkleed dat ze gisterenavond afgemaakt heeft. Alle medewerkers gaan aan het werk. Angelique heeft vandaag de taak 25 boekjes te maken. Ze vraagt aan begeleidster Linda een voorbeeld, zodat ze het na kan maken. Angelique: ‘We volgen het eigen initiatiefmodel. Zo moeten we zelf meer gaan nadenken en ons verantwoordelijk voelen voor de kwaliteit.
Snap je?’
9.05 uur. Een kleine, vlotte vrouw van rond de vijftig jaar komt gehaast KOMAC binnenlopen en vraagt aan Angelique of ze vijftig kopietjes wil maken voor de buurtvereniging. ‘Dat wil ik wel. Ogenblikje’, zegt Angelique beleefd en roept Linda om te overleggen. ‘Mevrouw, u kunt er op wachten.’ Linda loopt met Angelique mee naar het kopieerapparaat. Angelique weet wat ze moet doen. Na vijf minuten staan ze terug aan de balie. Angelique mag uitrekenen wat de kosten zijn. ‘Vijftig keer vier eurocent, is…twee euro.’ Linda neemt 10 van de vrouw aan. Angelique rekent voor: ‘Ze krijgt 8 euro terug.’ Linda geeft met een tevreden lach het wisselgeld terug.
10.30. Pauze. Angelique leegt de brievenbus. ‘Ik ben degene die dat elke dag doet. Het is mijn taak. Als er niets inzit, ga ik ’s middags nog een keer. Ik doe wel meer verantwoordelijke taken. Zo zit ik met vier anderen en een coach van buitenaf in de Deelnemersraad. We praten daar over dingen die ons bezighouden binnen Komac.’ Vanuit de Deelnemersraad is Angelique afgevaardigd in de Grote Raad. Ze doet dit samen met iemand van de divisie dagbesteding en wonen. ‘Daar hebben we het over nóg belangrijkere zaken.’ Iedereen mag bespreekpunten aangeven. Ze kunnen de onderwerpen op het A4’tje schrijven dat op het bord bij de deur hangt. Er staat al ‘poetskar’ en ‘rokersruimte.’ Daaronder staan vier streepjes met nog niets erachter. Misschien dat daar binnenkort nieuwe onderwerpen komen te staan. ‘Ik denk het niet. Meestal is er niet zo veel te bespreken’, weet Angelique uit ervaring.
11.00 uur. Vandaag is Martin Grob te gast op de Komac. Hij is klachtenfunctionaris van de deelnemers van de Wendel. Eén keer per drie maanden komt een medewerker van De Wendel koken en mee-eten. ‘Sommigen mogen hem interviewen’, weet Angelique. ‘En ik heb de taak om na het gesprek de vragen en antwoorden vanaf een bandje over te typen in de computer, zodat het in de Wenken geplaatst kan worden. Iedereen van De Wendel kan dan mijn uitgetypte stukje zien staan’, vertelt ze niet zonder trots.
